Masa Depan Pendidikan di Pedalaman

16/04/2010 KAPIT- Terlintas di kepala, sampai bilakah nasib sekolah di pedalaman akan begini ? Kerajaan sudah bertukar beberapa kali dalam tempoh 50 tahun sesudah merdeka. Namun rupa dan wajah sekolah di pedalaman masih tidak banyak beza berbanding 50 tahun dahulu. Sebagai rekod, sekolah di pedalaman (Sekolah rendah) hanya merangkumi tidak lebih daripada 30% keseluruhan daripada kira-kira 10,000 buah sekolah yang wujud di muka bumi Malaysia ini. Hanya kerana ia terletak di kawasan geografi yang terpencil, maka ia pun turut mundur bersama sama ada dari segi fizikal mahupun akademiknya.

Penulis sering terfikir bahawa jika kemajuan atau kemunduran sesebuah sekolah seiring dengan pembangunan kawasan persekitarannya, maka masalah ini tidak akan selesai sehinggalah kiamat. Mengapa ? Ada dua faktor iaitu :

1) Kewujudan kawasan pedalaman pasti akan terus dikekalkan oleh mana-mana kerajaan sebagai sebuah kawasan yang dianggap sebagai paru-paru bumi, kawasan tadahan hujan, tempat tinggal flora dan fauna dan seumpama dengannya. Justeru, tiada harapan kawasan pedalaman akan berubah wajah kerana kewujudannya akan dikekalkan disebabkan fungsinya yang begitu.

2) Penduduk di kawasan pedalaman yang tidak dapat melawan arus hidup di bandar dari sudut ekonomi dan budaya, pasti akan terus meninggalkan legasi mereka di pedalaman walaupun kerajaan membuat pelbagai inisiatif untuk menarik mereka tinggal di bandar. Legasi ini akan melahirkan keturunan yang terus menerus memerlukan pendidikan di kawasan pedalaman itu. Secara normalnya, pembinaan sebuah bandar (contohnya di semenanjung) yang sudah mmpunyai rangkaian jalan raya pun memerlukan 10-15 tahun, kerajaan manakah yang akan membuat sebuah bandar di kawasan pedalaman untuk mereka ? Jika di buat pun, mungkin akan siap sehari sebelum kiamat barangkali.

Justeru, usaha untuk memartabatkan sistem pendidikan di pedalaman tidak boleh menunggu arus kemodenan datang ke sana. Cadangan yang boleh dibuat ialah hanya dengan memodenkan entiti penting di kawasan tersebut iaitu sekolahnya. Mungkin itulah yang difikirkan oleh kerajaan kini jika melihat daripada perubahan yang ada. Walaupun jumlahnya terlalu kecil, sudah kelihatan sekolah batu yang wujud di tengah-tengah kawasan hutan tebal. Sudah muncul sekolah yang rupa fizikalnya sama seperti sekolah di bandar walaupun kawasan sekelilingnya hanyalah hutan belantara jika ditinjau dari ruang udara melalui helikopter.

Mungkin itulah cara yang paling efektif buat ketika ini. Andaikan jumlah sekolah kategori pedalaman ialah seribu buah dan proses mengubahnya menjadi sekolah batu yang lengkap sama seperti sekolah di bandar ialah 10 buah setahun. Maka untuk melihat kesemua sekolah di pedalaman Malaysia berubah wajah terpaksalah menunggu sehingga seratus tahun dari sekarang.

Artikel ini hanya bertujuan untuk membawa pemikiran para pembaca kepada cara untuk mengubah sekolah di pedalaman. Semua angka dan cadangan hanyalah khayalan penulis sahaja yang disandarkan dengan pemerhatian semasa. Sekiranya terdapat respon dan cadangan terhadap artikel ini, sila emelkan kepada penulis. Jumpa lagi.